Keistadshow 2016 – Oudhollandse Kapijcijnenfokkersclub

Kapucijnen op de Keistadshow 2016

De Keistadshow is al heel veel jaren een begrip in de Nederlandse sierduivenwereld en ook dit jaar hebben de mannen van Cas Butter er weer een heel goed verzorgde show van gemaakt.

Mijn jaarlijks terug kerende zorg over deze show is dat het in de sporthal vaak veel te warm is voor onze duiven, maar dit keer was daar in ieder geval op de keurdag geen probleem mee. Hopen voor de inzenders dat dit ook op de zaterdag zo was.

Er waren op deze derbyshow 45 Kapucijnen ingezonden door 7 verschillende inzenders, op zich een acceptabel aantal . De keuring zou volgens het vraagprogramma eigenlijk worden verricht door Martin Treffers, maar tot mijn verbazing mocht ik de Kapucijnen keuren en dat is eigenlijk jammer voor de inzenders aangezien ik ook al mocht komen opdraven voor de clubshow in Wijchen, een kleine maand later.

Zwartgemonnikt was met 5 dieren van geert Kwakkel vertegenwoordigd en met name de oude doffer met 96 punten kon mij wel bekoren qua body en structuur. Grootste probleem bij deze kleurslag is de vaak wat losse en arme structuur. Inkruisen met prima gele Kapucijnen is mijns inziens de weg om het niveau verder op te krikken.

In Blauw zwart geband gemonnikt dit keer 6 dieren van Piet Wouterse en Rob Joosten. De jonge doffer van de laatst genoemde fokker stak er met kop en schouders boven uit, veel body met een vaste structuur. Beginnen al heel echt op Kapucijnen van niveau te lijken. Wens aan deze doffer was wat meer hals- en beenlengte.

11 stuks in Rood gemonnikt waarbij met name de jonge doffer van Rob Joosten mij erg aansprak, een gave doffer die met wat meer “mannelijke expressie” gemakkelijk aan de 97 punten had kunnen komen, ik bleef nu steken op 96. Dit puntentotaal was er ook voor een oude doffer van René Snijders en een rastypische duivin jong van opnieuw Rob Joosten. Qua vastheid en rijkheid van structuur halen de roden het altijd net niet bij de geel gemonnikten, zo ook dit keer. Je zou bijna zweren dat er een genetische samenhang is tussen verenrijkdom en verdunde kleurslagen. Zo zijn bij de Chinese Meeuwen de gelen beter dan de roden, de blauwzilvers beter dan de blauwen. Dat laatste ook bij de pauwstaarten.

In geel gemonnikt waren 16 exemplaren te bewonderen en hier konden we met recht spreken van de “revival van Jan Haas “ , 2 x 97 en 3 x 96 is een demonstratie van pure klasse duiven. Prachtige korte en compacte types met heel vaste structuren en een prima uitmonstering. Een jonge doffer en een jonge duivin scoorden de 97 en de jonge duivin werd naderhand voor de hoofd ereprijzen jury “met twee vingers in de neus” kampioen van de hele show.

Met dit geweld konden Joosten, de Wit en van Reenen dit keer niet mee komen, hoewel Rob ook nog 1 x 96 wist te scoren met een jonge duivin.

Al met al een imponerend stel in deze kleurslag.

Roodzilvergeband gemonnikt met een oude en een jonge duivin van Rob Joosten. De van hem bekende krachtige types, maar de vooruitgang in deze kleurslag lijkt enigszins te stokken. Met name de rijkdom van de nekvulling en de verhouding tussen lichaamsgrootte en hoogte van de kap zijn verbeterpunten.

Iets dergelijks valt ook te vertellen over de 5 geelzilver geband gemonnikten. Jan Haas, René Snijders en Rob Joosten brachten een gemiddeld aansprekende collectie in de kooien, maar ook hier : wat rijker in de structuur. Aan de types mankeert het echt niet. Rob won de pot met een oude duivin met 96 punten.

Aan het slot een eenzame zwart getijgerd gemonnikte, een kleurslag die in Nederland maar niet van de grond wil komen. Ook dit exemplaar kon mij, met name door de losse structuur, niet echt bekoren.

Al met al een prima reclame voor ons zo mooie ras, een kampioen op een dergelijk grote show is toch altijd de kers op de taart !!

Wijchen, 25-2-2017

John Hartman